Ik ben Laura Stoop (1979), cultuurwetenschapper, afgestudeerd aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Binnen het brede vakgebied van kunst, cultuur en filosofie, verzorg ik lezingen, cursussen en workshops. Daarnaast werk ik als adviseur van kunstenaars en als auteur. Zie Aanbod of Archief
Met de hedendaagse cultuurtheorie steeds in mijn achterhoofd heb ik me gespecialiseerd in de kunstfilosofie van de verlichting en de romantiek. Daarbij leg ik een verbinding tussen de geschiedenis van de westerse kunst en cultuur en ons culturele leven anno nu.

Het sublieme is mijn onderzoeksthema (en stokpaardje). Veel hedendaagse verschijnselen in de kunsten zijn namenlijk te verhelderen door ze te bevragen met het sublieme in het achterhoofd. Vooral Edmund Burke, Alexander Gottlieb Baumgarten, Immanuel Kant en Jean-François Lyotard hebben mijn belangstelling.

Bij mijn cursussen, lezingen en workshops kunt u uw kennis over kunst, cultuur en filosofie verbreden. Ik doceer op het multidisciplinaire snijpunt van kunst- en cultuurgeschiedenis, cultuurwetenschap en wijsgerige esthetica.

Voor mij is het belangrijk dat theorie steeds wordt gerelateerd aan concrete culturele bewegingen of kunstvoorwerpen. Natuurlijk laat ik de verschillende kunstvormen aan bod komen (literatuur, beeldende kunst, muziek, film...) . Mijn specialisaties zijn:

• Het sublieme (Burke, Baumgarten en Kant, via Hegel en Lyotard naar Noël Carrol)
  
• Esthetica  van de verlichting en romantiek.
  
• Modernisme en postmodernisme
  
• Cultuurtheorie van de 21e eeuw (cultureel geheugen, identiteit, authenticiteit en gender)

In overleg met u kom ik tot een voorstel voor een lezing, cursus, workshop of .....? 

Voorbeeldthema: het sublieme: een reis van de achttiende eeuw tot nu

Vrij naar de Enquiry van Edmund Burke (achttiende eeuw):
"Een sublieme ervaring is een zeer sterke gewaarwording die wordt veroorzaakt door beangstigende en grootse voorstellingen". Denk hierbij aan de aanblik van een afgrond, Milton'sParadise Lost of het Dies Irae uit het Requiem van Mozart. Van belang is hierbij dat er geen direct gevaar dreigt, omdat dit uiteraard niet tot een genot zal leiden. Bij het sublieme is er daarom altijd een afstand tot hetgeen dat beangstigend is.

Deze beschrijving van het sublieme kan in de hedendaagse cultuur succesvol worden ingezet. Bijvoorbeeld bij de analyse van het werk van Damien Hirst en in een onderzoek naar de paradox van huiver en genot in horrorfilms.

Stelt u zich eens de volgende vragen:"is het werk van Damien Hirst te vergelijken met een schilderij van Turner?" en "Zijn beide subliem te noemen, of is het werk van Hirst daar te plat voor?" en "Wie bepaalt dat?" "Kan horror ook kunst zijn?" en "Is de stomme filmklassieker "Das Cabinet des Dr. Caligari" uit 1920 hogere kunst dan de HBO vampierenserie "True Blood"?"

Burke en Kant zouden hierover van mening verschillen. Voor Kant leidt het sublieme naar iets hogers: naar eerbied voor de vrije wil van de mens. Dit doet niet direct denken aan een horrofilm. Burke zou er minder moeite mee hebben om "True Blood" subliem te noemen: het gaat over angst voor vampieren en deze angst is niet direct bedreigend (we zitten immers op de bank met een afstandsbediening).

Blijft over de vraag: wat vind u subliem? Bent u meer op de hand van Burke of van Kant?